Afgelopen week bracht ik een bezoekje aan een opdrachtgever. Het was gewoon een bijpraatgesprek, niets aan de hand. Plotseling werd mijn gastheer emotioneel. Zo had ik hem niet eerder meegemaakt. Een van zijn directeuren had hem net laten weten dat hij heel ver was gevorderd in een selectieprocedure. Het bericht van vertrek kon ieder moment komen.
Wat is het goede moment?
“Ik dacht dat wij heel open tegen elkaar konden zijn, maar blijkbaar voelt hij dat niet zo. Hij had me niets verteld. Als het niet toevallig aan de orde was gekomen had ik het nu nog niet geweten. En ik snap best dat hij toe is aan een volgende stap. Maar waarom heeft hij me niets verteld?”
Je kunt het ook van de andere kant bekijken
Volgens mij kun je beter niet zeggen dat je misschien bijna een andere baan hebt. Ik zou liever wachten tot ik zeker wist dat ik een andere baan had. Want als jouw cv op een stapel van 30 kandidaten ligt is de kans nu eenmaal groter dat je het niet wordt dan dat je het wel wordt. Als je mensen vertelt dat je aan het solliciteren bent geeft dat onrust in je werkomgeving. En als je dan niet weggaat, dan ben je misschien toch een beetje mislukt want je bent het niet geworden. En iedereen vraagt zich vervolgens af wanneer het je wel gaat lukken. Dat geeft ook onrust. Dat lijkt mij een onprettige uitgangspositie.
Een fijne baas wil je niet buiten sluiten
Aan de andere kant: je werkt lekker samen met iemand, je hebt een goede band en dan hoor je op het laatste moment dat die persoon pats-boem een andere baan heeft. Je kunt niet aan de gedachte wennen, je wordt geconfronteerd met een faît accompli. Als je dan het gevoel hebt dat die hele prettige samenwerking uiteindelijk niets voorstelde, dan zit je met een enorme kater. En dat wil je een fijne leidinggevende natuurlijk ook niet aandoen.
Wat is wijsheid?
Een compromis? Je geeft op een passend moment aan dat je overweegt je eens te oriënteren op een andere baan. Dat je de intentie hebt tussen nu en twee jaar van functie te wisselen. Ondertussen solliciteer je rustig. Als je wordt uitgenodigd voor een gesprek, kun je dat kenbaar maken. Je bent dan immers al van de stapel van 30 op de stapel van minder dan tien terecht gekomen. Als je het dan alsnog niet wordt, is er geen man overboord. Je wordt niet meteen de krampachtige sollicitant en je leidinggevende raakt een beetje gewend aan het idee dat je rondkijkt.
En wat doe je met je collega’s?
Moet je het vertellen aan de mensen aan wie jij leiding geeft of je naaste collega’s? Natuurlijk is het voor hen vervelend als je plotseling je biezen pakt. Hoewel: je hebt vast een opzegtermijn van drie maanden. Vertrouwen, collegialiteit, … Ik moet eerlijk zeggen dat ik me meer met overeind blijven, continuïteit en marktwaarde heb bezig gehouden dan met deze vraag. Het is wel naar als je je collega’s in shock achter laat. Dat wil je ook liever niet.
Jouw mening
Hoe denk jij hierover? Laat het me weten. Het zou fijn zijn als we hiervoor een ideale aanpak kunnen ontwikkelen.
Het boek
Tja herkenbaar dilemma. Onlangs mijn baas wel verteld dat ik gesolliciteerd had elders. Ondanks dat ik het nog prima naar mijn zin heb, is die andere baan+opleiding voor mij een droombaan. Vond het dus fair om te vertellen dat ik daarmee bezig was en ook omdat ik wou ontdekken of dat binnen mijn mogelijkheden ligt. Zo niet, dan kan ik het uit mn hoofd zetten en heb ik geen andere baan/functie die ik ambieer. In eerste instantie reageerde hij daarop zoals ik gehoopt had; teleurgesteld maar begripvol en dat hij zeker niet wou dat ik vertrok. Nu ik 2 gesprekken verder ben bij die andere werkgever maar waarbij nog steeds niet zeker is of ik voor die baan in aanmerking kom, wordt ik compleet genegeerd door mijn baas. Ik ben de afgelopen jaren toch wel zijn rechterhand geworden, hij deelde en overlegde veel met mij, vandaar dat ik vond dat ik dit moest vertellen. Maar hierdoor is in heel korte tijd de verhouding al bijna onwerkbaar geworden, dat ik mezelf wel voor mn kop kan slaan. Toch denk ik dat dat meer zegt over hem dan over mij. Maar hierdoor denk ik er wel sterk over dat ik ondanks de baan die ik misschien niet krijg, ik toch wel wegga.
Reactie of tips zijn welkom!
Tsja, lastig.
Als je het positief wilt benaderen heeft je openheid je toch wel iets gebracht: je weet nu wat je vooral niet met hem moet delen.